يوسف نوري رييس اسبق مرکز برنامه‌ريزي، منابع انساني و فناوري اطلاعات وزارت آموزش و پرورش که اين طرح و طرح هاي مشابه در دوره وي،  پيشنهاد و تدوين شد، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره وضعيت اين طرح در حال حاضر و دورنماي آن گفت: علي رغم تلاش‌هايي که در نظام آموزشي ما براي تعليم و تربيت شده است اما اين تلاش‌ها از ديد صاحب نظران و ذي نفعان اين نهاد چون دانش آموزان و معلمان قابل قبول نيست، بايد بگويم ما قصور کرده ايم. بحث هوشمندسازي مدارس هم از جمله اين کاستي هاست.

وي با اشاره به اينکه بحث هوشمندسازي مدارس در اصل به سال هاي دور باز مي گردد، بيان کرد: به جاي اصطلاح هوشمندسازي مدارس بهتر است بگوييم طرح «کاربست تکنولوژي در فرآيند يادگيري». در اين صورت بايد گفت اين موضوع به دهه هاي ۴۰ و با ورود وسايل کمک آموزشي به حوزه آموزش آغاز شد که در ابتدا راديو و تلويزيون بود. اين نياز از آن زمان به شکل مستمر احساس شده است اما با شتاب تکنولوژي که با آمدن کامپيوتر آغاز شد، ما نيز بايد سرعت بيشتري در اين امر مي گرفتيم اما نظام هاي آموزشي ما اعم از دانشگاه و آموزش و پرورش با فاصله طولاني در اين فرايند يادگيري قرار گرفتند. به طور مثال ما شعار دانشگاه مجازي را مي دهيم اما اينکه نسبت وضع موجود با وضع مطلوب چه ميزان عقب است، جاي بحث بسيار است.

استفاده از تکنولوژي سرعت يادگيري و عمق آن را افزايش مي دهد

نوري با اشاره به طرح مدرسه هوشمند بيان کرد: منظور از طرح هوشمند شدن مدارس اين نيست که صرفا با آمدن تکنولوژي، مدرسه، هوشمند مي شود بلکه بحث بر سر اين است که با استفاده از تکنولوژي بتوانيم سرعت يادگيري و عمق يادگيري را افزايش دهيم. واقعيت اين است که سرعت انتقال داده ها از طريق تصوير بسيار بيشتر و اثرگذارتر است و بارها گفته اند تاثير يک عکس گاه از هزاران کلمه بيشتر است. پس منظور اين است که ما از اين تکنولوژي که يک بعد ما را در آموزش فراتر مي برد، استفاده کنيم تا آموزش بيشتر در ذهن دانش آموزان نقش ببندد.

منظور از طرح هوشمند شدن مدارس اين نيست که صرفا با آمدن تکنولوژي، مدرسه، هوشمند مي شود بلکه بحث بر سر اين است که با استفاده از تکنولوژي بتوانيم سرعت يادگيري و عمق يادگيري را افزايش دهيم

وي ادامه داد: ما سال ۸۹ مطالعه اين موضوع را آغاز کرديم و در سال ۹۰ مطالعه به سرانجام رسيد و سال ۹۱ طرح بيرون آمد. کل فرايند در يک سند به نام هوشمند سازي مدارس تعريف شد. اما عمر مديريتي در اين کشور که تمام مي شود برخي طرح ها هم به اتمام مي رسد.

رييس اسبق مرکز برنامه‌ريزي، منابع انساني و فناوري اطلاعات وزارت آموزش و پرورش درباره اينکه چقدر نبود امکانات سخت افزاري و يا تسلط معلمان به نرم افزار را مانع اجراي اين طرح مي داند، اظهار کرد: بله حتما بخشي از اين موضوع زيرساختي و بخشي هم مربوط به دانش معلمان است اما اين به معناي عملي نشدن طرح نيست. معلمان ما هميشه خود را با شرايط روز وفق داده اند.

طرح تبلت دانش آموزي هم ناتمام ماند

وي با اشاره به طرح تبلت دانش آموزي که آن هم ناتمام باقي ماند، گفت: ما طرح تبلت دانش آموزي را نيز مطرح کرديم. دنيا به سمت فن آوري همراه پيش رفته است و براي همين دانش آموزان خيلي دوست ندارند در کارگاه از کامپيوتر استفاده کنند بلکه دوست دارند در لحظه معلم در تبلت تکليفي را انجام دهد و با يک نرم افزار کنترلي در مدرسه معلم آن تکليف را با کلاس به اشتراک بگذارد. ما اين طرح را با پيوست فرهنگي اش نوشتيم و ارايه داديم. به صورت آزمايشي هم در تهران انجام شد اما با تغيير مديريت آن طرح هم متوقف شد. طرح هوشمند سازي را هم از مالزي آورديم اما براي يکي از وزيران آموزش و پرورش پس از دوره امان که آن را در شوراي معاونان تعريف کردند گفتند من آن را نفهميدم. شايد يک مقدار دليل متوقف شدن اين طرح ها اين باشد که وزرا دوست دارند در دوره مديريت خود برند خودشان را داشته باشند.

شايد يک مقدار دليل متوقف شدن  طرح هاي هوشمندسازي اين باشد که وزرا دوست دارند در دوره مديريت خود برند خودشان را داشته باشند

نوري در پاسخ به اين پرسش که آيا به لحاظ پهناي باند و تجهيزات و اعتبار و با توجه به بودجه آموزش و پرورش، اين طرح بر فرض علاقمند بودن مديران به اجرايي شدنش، قابل اجراست، نيز اظهار کرد: ما بخشي از کارهاي فني و تجهيزات را آن زمان انجام داديم. مثلا فضاي اينترنت را از ديال‌آپ تا ۲ مگ افزايش داديم که البته اين ۲ مگ در حال حاضر حتما بايد افزايش پيدا کند. يا حتي براي اينکه هاست(ميزباني) ما جاي ديگري نباشد و نزد آموزش و پرورش باشد تا اطلاعات مصون باشد هم اقداماتي شد. برنامه داشتيم ابتدا کارگاه هاي آموزشي براي معلمان داشته باشيم و بعد نمايشگاه ها و... و. اما کل جريان خاموش شد. در آن زمان اين مباحث به نوعي گفتمان تبديل و مشخص شده بود که نياز دانش آموزان است و نبايد اين نياز را سرکوب کنيم.

وي با بيان اينکه نمي شود با روش ها و تکنولوژي هاي دوره باستان متخصصان را براي دوره پسامدرن تربيت کرد، ادامه داد: اگر طرح تبلت دانش آموزي پياده مي شد حتي ما به توليد تبلت ايراني مي رسيديم و خانواده ها تبلت ايراني خريد مي کردند و قيمت هاي تبلت در ايران پايين مي آمد. ما حتي طرح محروميت زدايي مي گذاشتيم که تبلت ارزان قيمت و قسطي به مناطق محروم بدهيم. قبول داريم که نحوه استفاده در پيوست فرهنگي غلط هايي داشت اما چون فني آن را نوشته بوديم، مي توانست در شوراي عالي انقلاب فرهنگي اين بخش درست شود. به نظرم هنوز هم دير نيست و حيف است ما از اين قافله عقب بمانيم. شما سرانه حضور افراد جامعه در فضاي مجازي را ببينيد و اينکه ما چقدر مي توانستيم از اين فرصت براي اهداف تعليم و تربيت استفاده کنيم.

رييس اسبق مرکز برنامه‌ريزي، منابع انساني و فناوري اطلاعات وزارت آموزش و پرورش همچنين افزود: براي تامين منابع واقعا راه بسيار زياد است. ما همان زمان از کمک وزارت ارتباطات بسيار کمک گرفتيم. همين دوره هم من به مدير فعلي مرکز برنامه ريزي، منابع انساني و فناوري اطلاعات پيشنهادهايي براي تامين منابع مالي ارايه دادم. از همين نرم افزار مي شد درآمدزايي کرد و  بعد از اين طريق تجهيزات را توسعه داد. اين سيستم که ما نوشتيم قابليت هاي فراواني دارد و حيف است که به روز و استفاده نشود. سه شرکت بزرگ کشور روي آن کار کردند. حتي طرح داديم هر بانک يک مدرسه را تجهيز کند و تعدادي از مدارس تجهيز هم شدند.

وي در پايان گفت: اگر امروز از فرصت فضاي مجازي در امر آموزش استفاده نکنيم از همه نظر از دنيا عقب مي مانيم. ما براي فن آوري اطلاعات در امر آموزش نمره بگذاريم تا جدي گرفته شود. اما متاسفانه ما هر جا کسري بودجه مي آوريم از اعتبار محل تامين چنين طرح هايي مي زنيم.